sitting on the stairs

Arnoud was even rustig op de trap gaan zitten die zijn huis verbond met de straat. Het waren niet veel treden maar genoeg om op te gaan zitten Het huis achter hem was nog geen dag in zijn bezit. Gister avond had hij de sleutels gekregen. Vanochtend vroeg was hij al begonnen aan het texen van de muren. De geur die er afkwam was nog duidelijk te ruiken. Het had hem dan ook heel de ochtend gekost om de woonkamer geheel te doen. Hij was blij dat hij alles had afgeplakt anders had hij de rest achteraf nog weg kunnen schrappen. Zijn lichaam zat ondertussen ook onder. Zijn witten shirt was bedekt met vele strepen al was dat niet goed te zien. zijn broek zat ook onder. Beide kleding stukken kon hij maar beter weggooien na dat hij alles had verhuist. Gelukkig hoefde hij voor de rest niet veel te klussen. Het huisje had er goed uitgezien toen hij het huur contract aan ging. Enkel de muren van de woonkamer moesten opnieuw behangen worden of getexet. Hij had maar voor het texen gekozen. wat een behang dat naar zijn zin was kon hij toch niet vinden. Hij had dan ook geen zin om elke dag tegen een stuk behang aan te kijken dat hij niet mooi vond. Dat had hij al genoeg gedaan in het hotel waar hij nu tijdelijk verbleef. Een afschuwelijk bloemetjes behang zat aan de muren van zijn kamer. Anderen leken het ook al niet mooi gevonden te hebben, want hier en daar miste er al een stuk en was de saaie grijze betonnen muur er achter te zien. Het was zo lelijk dat hij soms dacht dat hij zelfs door zijn gesloten ogen kon zien. Het was dan ook een van de reden geweest om al snel aan zijn nieuwe huisje te beginnen. Hij had het te huur bord nog niet eens weggehaald. Dat zou hij dadelijk wel doen. Eerst moest hij zijn lunch maar eerst op eten. De tex moest toch eerst drogen en tot die tijd kon hij beter buiten blijven voor dat hij nog meer onder kwam te zitten. Er zaten zelfs paar strepen op zijn gezicht. Sommigen waren al droog en hard geworden ander waren nog een beetje nat maar het zou ook niet lang duren of ze waren even hard als de anderen.
Vroeger was toch alles wel makkelijker geweest. Een luxe huis dat zijn ouders hadden waar hij kon slapen als hij niet een meisje bezig was. Anders had hij een simpel appartement dat door moest gaan als studenten woning. Dat was al geheel klaar en ingericht toen hij daar kwam. Er waren genoeg mensen die iets voor hem wilde doen en anders wel voor zijn vader. Nu was hij geheel op zich zelf aangewezen. Hij had niemand die hem hulp bood en ook geen ouders om op terug te vallen. Elk contact met iemand uit zijn vorige leven kon er voor zorgen dat ze er achter kwamen wie hij werkelijk was.
Hij had nu een bestaan moeten opbouwen van niks tot iets. Hij had een oude vriend opgezocht die voor hem een hele nieuwe identiteit op gebouwd. Hij had wat geld gekregen en daar mee had hij tijdelijk een kamer gehuurd in het goedkoopste hotel dat hij kon vinden. Gelukkig had hij snel een baantje gevonden in een peperduur restaurant als ober. Hij had het geluk gehad dat hij vaak had geobert in de zaak en dat zijn vriend die had kunnen omzetten naar een of ander duur restaurant dat pas failliet gegaan was. Ze hadden hem na paar kleine testje aangenomen. nu had hij eindelijk al het geld bij elkaar om de inrichting van het kleine huisje te betalen. Hij wist niet dat je zo blij kon zijn met een uitverkoop bij de ikea. Hij moest zijn vorige leven maar niet meer vergelijken met het leven dat hij nu leiden. Zich gewoon op het geluk concentreren dat hij nu had. Al was dat zo klein als een uitverkoop bij de ikea. Bij dat kleine geluk kon wel een vrolijk deuntje. Hij begon dan ook zachtjes te neuriën dat steeds harder werd en uiteindelijk overging tot zang.

(hij zit eigenlijk voor ze huis)


het liedje eindigende en meteen klonk de stem van een dame die bij hem was gestopt stond er een dame voor hem. Hij keek het meisje aan hij dacht dat hij haar ergens van kende, een actrice. Jah dat moest het zijn, anders leek het meisje er gewoon dat kon net zo goed. ’Zozo een zanger?’’ klonk er uit de mond van het meisje. Hij kon het niet laten om een klein glimlachje op zijn mond te laten verschijnen. Hij wist dat hij wel kon zingen. Maar of hij ook een echte zanger was? Daar zou hij het kaliber niet voor hebben. Daarnaast zou het zijn laatste wens zijn om beroemt te zijn. Al die paparazi totaal geen privé leven. Nee daar bedankte hij voor. Daarnaast zou hij zijn verleden dan maar moeilijk geheim houden. "Het is maar wat je een zanger noemt. Ik ben maar gewoon een ober" Zijn stem klonk rustig maar hij werd afgeleid door een klein blaf je achter hem. er stond een grote kennel groot genoeg om een grote hond in te stoppen. Maar nu was het helemaal bedekt met lakens zo dat er geen licht binnen kwam. Op de kleine gaatjes na dan die er voor zorgde dat er genoeg lucht binnen kwam. Arnoud trok nu de lakens weg die voor de deur zat. Een neusje gevolgd door een snuitje kwam al door de tralies van de bench door. Hij had paar dagen geleden een duitse herder puppy gekocht. Hij was altijd al een honden mens geweest en de puppy zou ook voor wat gezelschap zorgen in het eenzame begin van zijn nieuwe leven dat hij nu lijden. Hij had de puppy rover gedoopt. hij had ondertussen de bench opengemaakt. "Heb ik je wakker gemaakt" zij hij tegen de rover die het meteen gezien had op zijn vingers. Maar zijn aandacht werd al snel afgeleid door het meisje dat daar stond. Rover stromde er op en begon vrolijk te keffen smekend om een aai over zijn bol van het meisje. Die zou hij wel krijgen of het meisje moest bang zijn voor de meest kleine hondjes. Of zoon type dat niet onder de honden haren wilde zitten. Maar hij wist wat een puppy voor effect op vrouwen. Hij had al vaak genoeg gebruikt.